คุณสู้หรือยัง

หลังจากส่ง E-book ออกไปก็ดูเงียบ ๆ กันไปนะครับ ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า สอบถามกันเข้ามาได้นะครับ ผมยินดีตอบ

เอาล่ะ วันนี้ผมจะมาแนะนำซักหน่อย ไม่หน่อยล่ะผมว่ามันคือหัวใจสำคัญของคนที่จะประสบผลสำเร็จเลยล่ะ คุณคิดว่าคุณสู้แล้วหรือยัง คำถามนี้ผมถามทุกคนนะครับ ถ้าคุณสู้แล้วคุณบอกผมได้มั๊ยว่าคุณสู้แบบไหนบ้าง ผมสู้แบบนี้ครับจะเล่าให้ฟัง

ปี 2548 ผมถูกส่งลง 3 จชต.(3 จังหวัดชายแดนใต้) ผมประจำอยู่ในวัดไทยพุทธ ที่นราธิวาส ถูกต้องครับผมจับได้ใบแดงในปีที่ซึนามิลูกใหญ่ซัดเข้าประเทศไทย ปี 48 เกิดการปฎิวัติรัฐประหาร ในขณะที่ผมซุกตัวอยู่ริมถนน ในการลาดตระเวณคุ้มครองพระและคุ้มครองครู เสร็จภารกิจปี 49 ผมปลดประจำการในสภาพครบ 32 แต่ขาดวุฒิการศึกษา เนื่องจากเรียนไม่จบ ป.ตรี ซึ่งเหลือเพียงแค่ โปรเจ็ค แค่ตัวเดียวผมก็จะได้เป็นวิศวกรแล้ว แต่การเป็นทหาร 2 ปีได้แผดเผาไฟในกายผมจดหมด ผมเหมือนคนหมดแรง และดูด้อยค่าในสายตาของคนอื่น

ปี 2550 หลังจากที่เอาวุฒิปวช.ไปสมัครงาน แล้วไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานเลย เค้าก็ไม่รับเข้าทำงานแล้วก็เหยียดหยามมาว่า ไปทำอะไรมาอายุขนาดนี้แล้วไม่มีประสบการณ์ทำงาน ผมก็เลยตั้งปณิธาณในใจว่าจะไม่ขอเป็นลูกจ้างใครอีกตลอดชีวิต ทางเดินชีวิตมี 2 ทางคือ อยู่กรุงเทพ สู้ชีวิตต่อ หรือกลับบ้านนอกทำสวน ผมตัดสินใจรับเสื้อผ้าจากประตูน้ำไปขายที่ยูเนี่ยนมอลล์ ซึ่งตอนนั้นยังเป็นตลาดแบกะดิน อยู่รอบ ๆ ห้าง ขายดีมากในช่วงฤดูหนึ่ง พอเข้าฤดูฝนก็ขายไม่ได้เพราะไม่มีหลังคา ก็ต้องย้ายเข้าในห้าง ซึ่งค่าเช่าแพงมาก ผมจึงตัดสินใจหันชีวิตเข้าสู่วงการ SEO ด้วยการทำ adsense ควบคู่ไปกับการรับเขียนโปรแกรม ซึ่งเป็นพื้นฐานติดตัวมาจากชีวิตนักศึกษา เมื่อมีวิชา seo การหาลูกค้าก็ง่ายขึ้น ก็เลยยึดเป็นอาชีพหลักหล่อเลี้ยงชีวิตมาโดยตลอดโดยไม่เคยได้รับเช็ค adsense แม้แต่ใบเดียว แต่ผมมาได้จาก amazon ซะเป็นส่วนใหญ่

หลังจากหันเหเข้าสู่วงการออนไลน์ ชีวิตก็ไม่ได้ดีขึ้นมากมายนัก ได้แต่เลี้ยงชีพไปวัน ๆ เท่านั้น บางเดือนแทบไม่มีจะกินค่าเช่าหอก็ไม่มีจ่าย แต่ก็ยังอดทน ด้วยคติที่ว่า "บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร" ซึ่งเป็นประโยคหลักที่ติดอยู่ที่หน้ากุฎิ ตอนที่ผมบวชหลังจากปลดประจำการมาใหม่ ๆ

ทุกวันนี้ผมไม่เคยนอนเกินวันละ 5 ชั่วโมงบางวันแทบไม่ได้นอน ง่วงเมื่อไหร่แล้วค่อยนอน เป็นเวลา 5 ปีแล้วที่ผมทนทุกข์ทรมานจากโรคร้อนใน ซึ่งไม่เคยเลือนหายไปจากปากของผมเลย ร่างกายไม่ค่อยปกติ เนื่องจากขาดการดูแลรักษาที่ดี แต่ก็ยังสู้ไม่ท้อ วันนี้ผมทำเงินได้ เกือบ 4000 เหรียญภายในเวลา 3 เดือนแล้ว ก็ยังไม่เคยหยุดคิดว่าถ้าตลาดนี้วายวอดไปเราจะทำมาหากินอะไร จึงได้คิดว่า การอยู่รอดในวงการ Internet Marketing ต้องทำอย่างไร เกิดเป็นโมเดลการทำงานในรูปแบบของธุรกิจขึ้นมา ผมมองว่าธุรกิจนี้ผมไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคนอื่น พึ่งพาตัวเองให้มากแล้วเราจะประสบความสำเร็จ เพราะหากเรามัวแต่พึ่งพาคนอื่น แล้วซักวันหนึ่งคนที่เราพึ่งพาเค้าไม่ต้องการให้เราพึ่งพาเค้าแล้วก็ฉิบหายกันพอดี

วันนี้ผมเองก็ได้แต่หวังว่าลูกทีมผมทุกคนจะประสบความสำเร็จนะครับ